1. |
Impulsos
03:36
|
|||
Non quixera volverme atopar
coas persoas que non me fan chorar,
son elementos alleos,
unha paisaxe arrugada.
Un chamamento para intentar
facerme desexar.
Son os ritmos que se introducen no meu corpo.
Acompañados dos nosos impulsos no aire.
Non quixera volverme atopar
coas persoas que non me fan chorar,
busco a casualidade,
chega a eternidade.
Andivemos
quilómetros
por estradas
imaxinarias.
[Letra: Matitas Auch]
|
||||
2. |
Cristal
03:25
|
|||
Unha noite confundida,
vou para casa convencido,
no curruncho atrapado,
por un sobre luminoso.
Dúas lonchas de cristal,
dúas lonchas de cristal.
Vou viaxando na memoria,
un sorriso espontáneo,
son enganos das nosas ondas,
mais non penso desprecialas.
Dúas lonchas de cristal,
dúas lonchas de cristal.
[Letra: Matitas Auch]
|
||||
3. |
Vran
02:28
|
|||
Subín a unha pedra nú
para poderme tirar
vivín na cidade branca
da que é difícil escapar
O tempo foi agonizar,
o tempo foi agonizar
precipitarse foi divertido
máis non era un gran final
Pero abaixo estabas ti
pa recolherme cunha sábana branca
e abaixo estabas ti
pa recolherme e marchar a outra parte
Dixen, ven pronto aquí,
non te quería perder
non volvas nunca a onde
querías desaparecer
O tempo foi agonizar,
o tempo foi agonizar
precipitarse foi divertido
máis non era un gran final
Pero abaixo estabas ti
pa recolherme cunha sábana branca
e abaixo estabas ti
pa recolherme e marchar a outra parte
[Letra: Rubena]
|
||||
4. |
Aroa
04:28
|
|||
Tes ideas tan sinistras
non as podo pensar
como imaxinas os actos
como disfrutas do mal
e dis
tes que comprender
que a maxia non morreu
Hai algún palheirán
do que te vas vingar
cóntame os segredos
conta algún truco teu
e dis
tes que comprender
que a maxia non morreu
Sei que preparas algo especial,
eu quero participar
Os tanatorios están baleiros
o negocio está moi mal
Non me preocuparei
escoitando todo estoupar,
sei que algún día ti fuxirás
colocando un regalo fatal
tes ideas tan sinistras
tes ideas tan sinistras
como imaxinas a morte
como disfrutas do mal
como te esvaeces sen rastro
como chamas por Satán
[Letra: Rubena]
|
||||
5. |
Descuartizarte
07:37
|
|||
Recibo no meu buzón as partes dun laberinto de pel
escamas a contraluz, fronteiras que amargan partes en ti.
non busco explicacións, debúxoas e agora podo seguir
as cordas nas túas mans, sinais que me remiten á fin.
Deslizo o meu pulgar buscando as deformacións que hai en ti
viaxas con dirección, lembrando o que non puidemos vivir
eu quixen sentir máis, eu quixen ser capaz de mentir
sentirte é resucitar, sentirte é resucitar de min
Os días capturan mal a sombra que se desprende de min
eu podo sentir máis, eu podo sentir máis ca ti
sentirte é resucitar, sentirte é resucitar de min
sentirte é resucitar, sentirte é resucitar de min
[Letra: Rubena]
|
||||
6. |
3
03:24
|
|||
É un grande abismo, un escuro timo,
opcións amañadas, xóvenes voando,
velhos marchitando, vidas estragadas.
Portas que non abren, sonhos que non saen,
penas atopadas, sentes como choran,
sentes como laian, sentes puñaladas.
Brétemas caladas agochan espadas e infinitos riscos.
Persoas moribundas xa nas catacumbas polos espellismos.
Oe-lo perigo, fuxe do latigo, corre meu amigo.
Oe-lo perigo, fuxe do latigo, loita meu amigo.
[Letra: Alitos]
|
||||
7. |
Peinados rebeldes
03:10
|
|||
Madres e hijas
se disponen a entrar
se lo piensan primero
se lo van a cortar
les parece un infierno
de los que hay que probar
ven extraños bebiendo
es el trago final
Peinado de parturienta
Madres e hijas
en el fondo de un bar
se imaginan banquetes
jugando al azar,
sus retinas se queman
es un fuego real
ven fotos de sus hijos muertos
no los podrán mostrar
Peinado de parturienta
Duele al principio,
duele al principio
ya se acostumbrarán
Hay balaceras en las calles
el ballet de los mortales
[Letra: Rubena]
|
||||
8. |
Autopista
01:29
|
|||
Línea amarilla,
la van a cobrar.
En la autopista.
Un gran incendio,
sin apagar.
En la autopista.
Tres perros sueltos,
los van a capar.
En la autopista.
Metros de cable,
a distorsionar.
En la autopista.
[Letra: Matitas Auch]
|
||||
9. |
Platinium
03:14
|
|||
Acontece detrás daquelas nubes,
lanzan raios que son invisibles,
van na busca de recompensas agrias,
fan envíos de cor inmaterial.
Temos que reclamar o noso millo,
temos que reclamar a nosa historia.
Por que non desobedecemos?
Por que non desobedecemos?
Son caricias o que nós precisamos,
rexeitamos envoltorios velenosos,
só buscamos ser persoas no traballo.
|
||||
10. |
Siebenundachtzig
04:48
|
|||
Ich weiss nicht ob es existiert, oder ob es Mengenverhältnisse sind.
Wir sind nun nichts mehr, als eine Nummer die niemmand kennt
Kannst du glauben was du siehst?
Kannst du glauben was du bist?
Verurteilt frei zu scheinen, im Gefängnis des Konsums.
Die verwirrende Realität, verwandelt das Ganze in ein Nichts,
ein Komputer, der für dich lebt, eine Kamera, die für dich sieht.
Kannst du glauben was du siehst?
Kannst du glauben was du bist
Verurteilt frei zu scheinen, im Gefängnis des Konsums.
[Letra: Alitos]
|
||||
11. |
Eine Kugel
04:58
|
|||
É moi estranho ultimamente estou ailhado,
máis non agardo que ninguén me faga caso.
Un renegado son que vive enclaustrado,
estou moi canso deste mundo saturado.
Boto de menos á xente, e non a quero ver
boto de menos ao mundo, máis quero estar só.
Aborrecido do presente, procuro fuxir e abstraerme
Agochado na minha mente, vivo dun xeito diferente.
Non o intentes comprender, eu tampouco, eu tampouco
máis eu así son feliz, no meu mundo, no meu mundo
non o quero compartir. É o meu turno, é o meu turno,
de así poder conseguir, o que eu busco, o que eu busco.
Recordo as noites, recordo o sexo, recordo as risas
non as quero.
Esquezo as festas, esquezo o resto, esquézoo todo
non o quero.
[Letra: Alitos]
|
Telephones Rouges O Grove, Spain
Aparecen e desaparecen. Fan o que
lhes peta. Venhen de Ogrobe onde hai moito
mar.
Streaming and Download help
If you like Telephones Rouges, you may also like: